พืชศึกษาถั่วพู

ชื่อสามัญ : Winged Bean
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Psophocarpus tetragonolobus Linn.
ชื่ออื่น : ถั่วพู จีน ถั่วพูตะขาบ ถั่วพูใหญ่ กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอนเรียกว่า บอบ่ะปะหลี
ถิ่นกำเนิด : แถบปาปัวกินี

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ ถั่วพูเป็นพืชล้อลุก ลำต้นเลื้อยได้ ใบออกจากลำต้นแบบสลับ ใบย่อย 3 ใบ ใบรูปร่างคล้ายไข่ป้อม ปลายและขอบใบแหลม ดอกเป็นดอกย่อยสีขาวอมม่วง ผลเป็นผักแบนยาวมี 4 ปีก ตามความยาวของฝัก ฝักยาวประมาณ 3- 4 นิ้ว ภายในมัเมล็ดกลมเรียบเป็นมัน สีขาว น้ำตาลดำ หรือเป็นจุด รากออกเป็นหัวมีปมอยู่ใต้ดินแต่ละปมมีขนาดใหญ่

ฤดูกาล : ตลอดปี
แหล่งปลูก : สามารถปลูกได้ทั่วประเทศไทย
สรรพคุณทางยา : หัว ใช้บำรุงร่างกาย แก่อ่อนเพลีย แก้ร้อนใน กระหายน้ำ แก้ไข้กาฬ ราก แก้โรคลมพิษกำเริบ ดีฟุ่ง ทำให้คลั่งเพ้อ ปวดท้อง ถั่วพูใช้รักษาสิวและโรคผิวหนังบางชนิด

การกิน : ฝักอ่อน ยอดอ่อน และดอกอ่อน กินเป็นผักสดจิ้มน้ำพริก ทำเป็นยำถั่วพู หรือนำไปลวกน้ำกระทิ ผัดกับน้ำมัน หั่นใส่แกงเผ็ด แกงไตปลา หรือทอดมันก็ได้